Da Capo

meer weten?

• lees de recensies van Theaterkrant, De Standaard, Het Nieuwsblad, Knack Focus
• lees een interview met Danny Ronaldo in Knack Focus, Gazet van Antwerpen en Humo of met Pepijn Ronaldo in Brabants Dagblad 
• lees de reportage van de Volkskrant
• lees het juryrapport van het Theaterfestival
  

  Met Da Capo brengt Circus Ronaldo het relaas van zijn 180-jarige historie, of in zijn eigen woorden: “een kroniek van een familiegeschiedenis, van het begin tot in het oneindige”. In prachtige tableaux vivants zien we de verschillende fasen uit hun verleden voorbij glijden: van Adolf Peter Van den Berghe die in 1842 van huis wegliep om zich aan te sluiten bij een circus tot de huidige lichting, zeven generaties later, die weer teruggrijpt naar de commedia dell’arte van hun verre voorouders. Met veel flair en af en toe een spetterend kunstje vangen vijftien circusartiesten en muzikanten niet alleen hun eigen intergenerationele strijd, maar ook een carrousel van tijdsgeesten. Die verglijden over de planken van links naar rechts, van rechts naar links. Alleen de tent blijft dezelfde.
  Het levert een epos op van ongekende proporties. Ondanks de grote schaal zit Da Capo bijzonder vaardig in elkaar en vloeien de scènes naadloos in elkaar over – je voelt ook de hand van coaches Frank Van Laecke en Alain Platel. De live muziek zorgt voor een filmische sfeer à la Fellini. Het is ook bijna ontroerend om te zien hoe heel oude special effects, zoals een dondermachine, nog altijd even magisch werken. Ze zorgen voor een poëzie die je nog maar zelden voelt in het theater.
  Opnieuw valt de jury dus voor de uiterst authentieke gedrevenheid waarmee Danny Ronaldo en co. van hun circus steeds weer een existentieel zelfportret maken, door hun eigen bestaan binnenstebuiten te keren. Da Capo is op dat vlak de overtreffende trap van hun oeuvre. Zowel wie Circus Ronaldo al langer volgt, als wie hen voor het eerst ervaart, komt geraakt de tent buiten. Schoon, vrijgevig en hartverwarmend circus van de bovenste plank.