6-12+

In hetpaleis groeit iets. Het gaat traag, heel traag, maar net dat vinden we goed. Hoe meer het groeit, hoe groter onze overtuiging wordt. De overtuiging dat dit wel eens het mooiste beeld zou kunnen worden van wat een stad kan zijn.

In ALICE IN RANDOMLAND is Alice een non-binaire, geëmancipeerde tiener die op hun telefoon zit aan de rand van een vervuild kanaal. Die doet geen middagdutje, maar verliest zichzelf in een endless scroll op hun telefoon.

Een plastic flesje, een verlengkabel en een ladder willen zich niet meer laten behandelen alsof ze afgedankt en onbelangrijk zijn. Een lichtschakelaar krijgt voor het eerst de kans om zijn verhaal te vertellen. Het brandblusapparaat verklaart de liefde aan de altijd brandende noodverlichting en het stopcontact kan eindelijk zijn grote levensvraag stellen.

Welkom bij NASA. Neen, niet de Amerikaanse ruimteorganisatie, maar de Nationale (H)allucinatoire en (P)sychonautische Arbeidsvereniging. Wij trainen geen astronauten, maar psychonauten. Wij reizen niet naar de Outer Space, maar naar de Inner Space. Want bij NASA geloven wij dat de dromen van vandaag morgen waarheid kunnen worden.

een gefluisterde musical over alles wat ingewikkeld is in het leven

Er gaat een hoop goed, maar het leven zit helaas ook vol hindernissen.
Er valt wel eens iets om.
En niet altijd op het goede moment.
Er zijn huisdieren die ziek zijn.
Er is nieuws dat je bang maakt.
En dan zijn er ook nog broeken die niet goed zitten, vriendinnen die vervelend doen en van die dagen die gewoon niet leuk zijn.

Zonzo Compagnie en hetpaleis slaan voor het vijfde jaar op rij de handen in elkaar voor een nieuwe avontuurlijke geluidentocht. Met Muzieklabyrint wordt hetpaleis enkele weken lang een grote muzikale speeltuin.

Er is een paard dat niet weet dat het een paard is
en de knol heeft een appelbol.
Ramsamsam.
Ramsamsam.
Een kamp? Een kamp!
Ramsamsam.

We hebben een nieuwe voorstelling gemaakt die gaat over liegen.
Alhoewel dat niet helemaal waar is.

Het is te zeggen:
We liegen niet de hele tijd. Toch niet in de voorstelling. We doen ook nog andere dingen. Die ook leuk zijn.
Maar niet zo leuk als liegen.
Niet dat liegen leuk is.
Toch niet voor iedereen.

Als er iets is waar MartHa!tentatief erg goed in is, dan is het de stad naar de scène brengen. Kijk maar naar Dounia B., een voorstelling die jarenlang speelde in de grote zaal van hetpaleis. Ook voor deze muziekvoorstelling sprak en tekende Tom Clement meer dan zestig mensen die vanuit heel de wereld naar België kwamen. Zijn twee belangrijkste vragen waren: ‘Wat is je lievelingslied?’ en ‘Zie je het zitten om het eens te zingen?’

Geachte Mr. Beam

Graag willen we u meenemen in deze mailing rond de reorganisatie van uw afdeling. Na een assessment van het assessment is een procedurefout op de radar gekomen als gevolg waarvan u zal worden gereïntegreerd in een vernieuwde branch van RRI. 

HR rekent op uw can-do-mentaliteit om asap een potentieel stappenplan uit te werken. 

Met vriendelijke groet
HR

In de onderwaterstaat is de bleke baron de leider. Hij neemt altijd het laatste hapje en niemand mag hem tegenspreken. Aan dichters heeft hij een grote hekel. Ze bedoelen van alles tussen de regels, in het wit waar niets geschreven staat. Daar voelt de baron zich heel ongemakkelijk bij. Gelukkig zijn Felix en Felka geen dichters. Zij zijn zangers.

Ik hink.
Jij stapt.
Wij springen.
Aftastend, zoekend, spelend vinden
twee volwassenen en een kind hun weg.
Wie is groot en wie voelt zich klein?
Wie troost of wie vraagt aandacht?
Wie bepaalt de spelregels?
Wie speelt mee?

Vijf dagen lang duik je in de wereld van film. Camerastandpunten, belichting, stop-motion, projectie... stap voor stap kom je meer te weten over de magie van het filmmaken. Met de camera in de hand verzamel je beelden. Die verwerk je in audiovisuele collages. Zo bouw je aan je eigen animatiewereld, waarin je ook zelf meespeelt. Het resultaat toon je aan het slot van de week.

Noah, Madelief en Hussein repeteren hun nieuwe voorstelling De Ideale Familie. Morgen is het première en er moet nog veel gebeuren. Het decor is nog niet klaar en de danspasjes moeten veel beter. De spanning is om te snijden, de ambitie is groot. Gelukkig kennen de spelers elkaar door en door want ook in het echte leven zijn zij een hechte familie.

Familie Fratssen viert feest, want Robert is gekrompen en het is beter! Alle vergeten tantes, vergeelde nonkels en aangetrouwde aanhangsels mogen - met een meetlat - het resultaat komen bezichtigen.

Onbeschrijfelijk hoe twee dansers elkaars lange, korte, brede, smalle, oneindige lichaamsdelen ontdekken. Onlogische vormen ontstaan en krijgen een onmenselijk beeld. Ontknopingen maken onmogelijke bewegingen. Er is geen begin of einde meer. Van het onzichtbare naar het zichtbare. Van het bestaande naar het onbestaande.