6-12+

Ik ben Farnoosh.
Ik woon in een huis, aan de voet van een berg,
waar de lucht vervuld is van verhalen
en de muziek van mijn moeder de muren
doet zinderen.

[...]

Ik ben Farnoosh.
Mijn kamer kijkt uit op twee werelden:
de kolossale berg die als een wachter buiten
mijn raam staat en de stalen vogels die al een
tijdje voorbij zoeven. Vaak tuur ik naar buiten,
daar zie ik steeds meer donkere wolken tegen
mijn harmonieuze haven botsen.

Telkens de wolken zich dreigend samenpakken,
vluchten mijn familie en ik voor de storm,
wachtend op een zachtere bries, voordat we
terugkeren naar onze grote stad.

hetpaleis goes music, voor jonge en minder jonge oren.

een voorstelling voor kinderen over volwassenen en vice versa

KID. is twee in een.
Twee voorstellingen tegelijkertijd.
Twee tribunes met een muur ertussen.

BEYOND is een opzwepende en tegelijk ook poëtische circus- en dansvoorstelling die fysieke grenzen aftast, uitdaagt en overbrugt. Choreograaf Piet Van Dycke werkt met zes professionele artiesten, elk gespecialiseerd in een andere discipline: ladderlopen, acrodans, acrobike, partneracrobatie en (paal)dans. Op het podium ontpoppen ze zich tot grenzeloze bruggenbouwers.

Eigentijdse verhalen voor eigenwijze kinderen, groot en klein.

De scène: een denkbeeldige bron. Hier verzamelen een tiental mensen, de jongste, een kind nog, de oudste heeft al een leven achter de rug. Samen vormen ze een overvloed aan verlangen. Leven dat stroomt en overstroomt.

LIEGEN mag niet! 
Dat weet toch iedereen?!

Hoewel…

Is liegen niet… een opborreling van fantasie?
Een anti-saai-heid-machine?
Of gewoon een manier om niet meer verdrietig of bang te zijn?
Kortom, is liegen niet eerder… een superkracht?

En trouwens… zijn volwassenen zelf altijd eerlijk?

Stylo: Wat is de zin?
Potlood: De zin? De zin van wat?
Stylo: Welja, de zin van alles?
Gom: Ik heb hier echt geen zin in.

Zet je schrap, recht je hoofd, schraap je keel. Want het is tijd voor een feestelijke revolutie: FEST!

Dat wat niemand wilde, is uiteindelijk toch gebeurd.
Herstellen waar het fout liep, gaat niet.
Daarvoor zou de jongen te ver terug in de tijd moeten reizen.
En teletijdmachines bestaan niet.
Het lijkt een hopeloos gevecht.
David tegen Goliath
Gelukkig was er Lenny.
Want soms volstaat het dat iemand op het juiste moment
op je schouder tikt en zegt: "Gaat het?"
Ergens op een bankje in een tuin bijvoorbeeld.
En zo ... zo is het ook gegaan.
Maar Lenny is niet normaal.
Maar ja wie is er eigenlijk wel normaal?
Niemand is normaal. 

Een ijsbeer zit vast op het dak van een bibliotheek. Een superstorm heeft de wereld onder water gezet. De mensen zijn net op tijd kunnen vluchten naar een andere planeet. Alleen achtergebleven, leert de ijsbeer zichzelf
lezen. Hij heeft vier boeken kunnen redden: Hoe maak ik vuur?, Rollerskaten for Dummies, 1000 waanzinnige weetjes over de Noordpool, en een strip (om tussendoor te relaxen).

Twee acteurs.
Een leeg podium.
Geen kostuums.
Geen decor.
Geen tekst.
Alleen het bleke TL-licht dat in hun ogen schijnt
en een publiek dat iets van hen verwacht.

Een zee in je handen.
Een berg op je schouders.
Een weide vol koeien op een dienblad.
Een vulkaan in je broekzak.
Een stad op je hoofd.
Een ijskap onder je oksel.

en ik kan niet slapen
want het is te veel
het is te veel voor mij
gij zijt te veel voor mij gij
en als ik in slaap val dan word ik wakker
‘s nachts
omdat ik denk dat ik de bel hoor
en dat gij aan de deur staat
met uw fiets aan uw zij
en uw wangen rood
kan ik bij u blijven vannacht
ja ge kunt bij mij blijven slapen
ik wil altijd bij u slapen
en dan loop ik naar beneden
en er staat niemand
alleen de wind die met de bomen speelt
en die vraagt mag ik binnenkomen
en ik zeg kom wind kom binnen
ik ben zo alleen
ik kan best wat lucht gebruiken

Waarom gooien we vandaag nog confetti? Willen we eigenlijk nog confetti gooien? Een feest als voorstelling en een voorstelling als feest.

1842. Kleine Adolph loopt op vijftienjarige leeftijd weg van huis om zich aan te sluiten bij een circus.

Een kakvoorstelling met een grote boodschap.

Lampje woont met haar vader in een vuurtoren. Haar vader is vuurtorenwachter, hij heeft maar één been en is een dronkaard. Lampje moet regelmatig helpen om de vuurtoren brandend te houden. Op een stormachtige dag gaat het mis: de lamp brandt niet, vader was weer dronken. Een schip slaat te pletter tegen de rotsen en de gemeente wil maatregelen.