middelbaar 22-23

Drie muzikanten/performers.
Poëzie, flarden tekst en andere schrijfsels.
Slam, gospel, rap en beatbox. Het publiek in een arena errond.

Na een noodlanding in de woestijn ontmoet een piloot een kleine jongen. De jongen vertelt honderduit over de planeet waar hij vandaan komt, de bloem waarmee hij samenwoont en het gevecht dat hij levert met de zaadjes van de apenbroodboom.

Er is hoop.
Een hoop stoelen.

Stel een vraag door een rots te positioneren in de ruimte.
Antwoord met een andere rots en kijk hoe het landschap verandert.
Verplaats de rotsen en volg het ritme van een ander.
Neem de leiding en plaats je lichaam in het landschap.

'Het pad naar een vrouwenhart is een snelweg, je moet alleen gas durven geven. Doorvlammen is het motto van de moderne Romeo, plankgas zal het worden.'

In SHE kruipt actrice en zangeres Laurence Roothooft in de huid van talloze vrouwen die haar beroeren. Samen met regisseur Suze Milius drijft ze haar drang om te transformeren tot het uiterste.

‘And they all lived happily ever after
And they all lived happily
And they all lived
And they all
Grew up’

Labrinth, ‘Euphoria’

JONGEN (voorheen BOY) vertelt het waargebeurde verhaal van de familie Reimer. In 1966 worden de tweelingbaby’s Brian en Bruce besneden. Maar deze simpele operatie gaat bij Bruce volledig mis. Na gesprekken bij vele dokters nemen de ouders van Bruce een ingrijpende beslissing: ze laten hem veranderen in een meisje. Bruce wordt Brenda. Jarenlang houden de ouders dit verhaal voor Brenda verborgen. Maar al op jonge leeftijd voelt ze dat er iets niet klopt…

Weinig woorden, veel wol. Roze wol.

Welkom in het universum van I think we need to talk, een interactieve voorstelling van Collectief Elan(d). Zoek je plek en brei mee aan dit verhaal over wat ons verbindt.

Het begint allemaal met Pierre Anthon, een jongen uit klas 2B. Op een dag staat hij op, pakt zijn tas en zegt kalm: ‘Er bestaat niets van betekenis, dat had ik al lang door. En daarom heeft het geen zin om iets te doen, dat heb ik net begrepen.’ Hij loopt de klas uit en gaat in een pruimenboom zitten. 

Zijn klasgenoten besluiten hem te laten zien dat hij het fout heeft. In een verlaten loods aan de rand van het dorp beginnen ze een Berg van Betekenis te bouwen. Om beurten moet iemand iets afstaan wat hem of haar dierbaar is. Wat onschuldig begint, krijgt algauw een dramatische gevolgen...

Ten prooi aan koorts, geldgebrek en een algemeen gevoel van malaise pleegt Raskolnikov een moord. Met een bijl dan nog wel. Hij steelt wat juwelen en begraaft ze ergens op een binnenplaats. Maar wat met die bijl?

Kan het publiek mee de choreografie van een voorstelling schrijven? Na Tornar (2015) en INVITED (2018) zet Seppe Baeyens met Birds zijn onderzoek verder. Hoe kunnen performers en publiek tijdens een voorstelling een gemeenschap vormen?