overzicht per leeftijd

Zet je schrap, recht je hoofd, schraap je keel. Want het is tijd voor een feestelijke revolutie: FEST!

Dat wat niemand wilde, is uiteindelijk toch gebeurd.
Herstellen waar het fout liep, gaat niet.
Daarvoor zou de jongen te ver terug in de tijd moeten reizen.
En teletijdmachines bestaan niet.
Het lijkt een hopeloos gevecht.
David tegen Goliath
Gelukkig was er Lenny.
Want soms volstaat het dat iemand op het juiste moment
op je schouder tikt en zegt: "Gaat het?"
Ergens op een bankje in een tuin bijvoorbeeld.
En zo ... zo is het ook gegaan.
Maar Lenny is niet normaal.
Maar ja wie is er eigenlijk wel normaal?
Niemand is normaal. 

Een ijsbeer zit vast op het dak van een bibliotheek. Een superstorm heeft de wereld onder water gezet. De mensen zijn net op tijd kunnen vluchten naar een andere planeet. Alleen achtergebleven, leert de ijsbeer zichzelf
lezen. Hij heeft vier boeken kunnen redden: Hoe maak ik vuur?, Rollerskaten for Dummies, 1000 waanzinnige weetjes over de Noordpool, en een strip (om tussendoor te relaxen).

Twee acteurs.
Een leeg podium.
Geen kostuums.
Geen decor.
Geen tekst.
Alleen het bleke TL-licht dat in hun ogen schijnt
en een publiek dat iets van hen verwacht.

Een zee in je handen.
Een berg op je schouders.
Een weide vol koeien op een dienblad.
Een vulkaan in je broekzak.
Een stad op je hoofd.
Een ijskap onder je oksel.

en ik kan niet slapen
want het is te veel
het is te veel voor mij
gij zijt te veel voor mij gij
en als ik in slaap val dan word ik wakker
‘s nachts
omdat ik denk dat ik de bel hoor
en dat gij aan de deur staat
met uw fiets aan uw zij
en uw wangen rood
kan ik bij u blijven vannacht
ja ge kunt bij mij blijven slapen
ik wil altijd bij u slapen
en dan loop ik naar beneden
en er staat niemand
alleen de wind die met de bomen speelt
en die vraagt mag ik binnenkomen
en ik zeg kom wind kom binnen
ik ben zo alleen
ik kan best wat lucht gebruiken

Waarom gooien we vandaag nog confetti? Willen we eigenlijk nog confetti gooien? Een feest als voorstelling en een voorstelling als feest.

1842. Kleine Adolph loopt op vijftienjarige leeftijd weg van huis om zich aan te sluiten bij een circus.

GEN-ZIE is een kunstproject voor en door jongeren tussen veertien en vierentwintig jaar.

Choreograaf Lisi Estaras brengt in deze dansvoorstelling acht uitmuntende performers op het podium. Europeanen en Afrikanen, jonge en ervaren dansers met verschillende culturele achtergronden, verschillend in gender en dansstijl, in lichaam en vermogen.

Handle with Care is theater tot zijn essentie gestript. Geen acteurs, geen techniek. Alleen een doos. Én jullie als publiek.

Na de break-up met haar lief ontdenkt Lulu een zwart gat in haar kamer. Het is niet zo groot, maar toch zuigt het alles op en spuwt het dan weer uit. Ze raakt verstrikt in een draaikolk van herinneringen, dromen en verwarrende gevoelens. Toch moet ze nog steeds opstaan. Getuige zijn van de dagelijkse horrorshow die haar ‘school’ moet voorstellen. Alles gaat gewoon door, terwijl Lulu lijkt vast te zitten in de tijd.

Theater Stap is een vaste waarde, maar ook een uitzondering binnen het Vlaamse theaterlandschap. Al veertig jaar zet het mensen met een mentale beperking in de schijnwerpers en maakt het professionele voorstellingen die de kracht van diversiteit en authenticiteit vieren. Ook Compagnie Lodewijk/Louis heeft dankzij hun twintig jaar van eigenzinnig, absurd-komisch theater meer dan een reden tot feest.

Iedereen heeft er weleens van gehoord: het verhaal van een oude edelman die denkt dat hij een dolende ridder is. Hij ziet zichzelf als een held die duelleert met reuzen, maar in werkelijkheid vecht hij tegen windmolens. Don Quichot creëert een wereld waarin hij de hoofdrol speelt en zijn eigen legende schrijft.

Twee performers, gewapend met (of gevangen in) een enkele scène: een klant bestelt een drankje bij een ober. En dan gaat alles mis. Meermaals gespeeld, begint de scène uit de hand te lopen. Nachtmerrie-achtige spiraal of groteske farce? Rollen wisselen voortdurend. Wie bedient en wie wordt bediend?